Mutsuz Ceylan

Zamanın birinde, büyük bir ormanda yaşayan mutsuz bir ceylan varmış. Mutsuz ceylan, dere kenarındaki otlardan yer, ama hep şikayet edermiş. Hep daha güzel şeyler yemek istermiş. Aslında dere kenarındaki taze otlar o kadar lezzetliymiş ki, ormandaki diğer hayvanlar, mutsuz ceylanın neden otları beğenmediğini bir türlü anlayamazmış. Bir gün, mutsuz ceylan ormandan uzaklara gitmeye karar vermiş. Ormandan çıkıp, bir süre koştuktan sonra yorulmuş ve bir ağacın dibinde durup dinlenirken uyumuş. Dışarıdaki tehlikelerden habersiz olan ceylanı, bir çiftçi yakalamış ve çiftliğine götürmüş. Ceylan bir uyanmış ki büyük bir çiftlikte. Bir sürü başka hayvanlarla beraber; tavuklar, inekler, atlar, koyunlar, keçiler var ahırda. Ceylan arkadaşsız kalmayacağına sevinmiş, hem kimbilir çiftlikte ne lezzetli yiyecekler yeniyordur, diye düşünmüş. Akşam olmuş, çiftçi ahıra bir sürü kuru ot bırakıp gitmiş. Bütün hayvanlar, yemek geldi diye sevinip yemişler. Ceylanı da yemeğe davet etmişler, ama ceylan burun kıvırmış. "Kuru ot da yenir mi?" demiş ahırdakilere. Onlar da ormanda ceylanın ne yediğini sormuşlar. Ceylan, her gün dere kenarındaki taze ve leziz otlardan yediğini söylemiş. Ormandan kaçtığına çok pişman olmuş, dere kenarındaki otları beğenmediği için de kendine çok kızmış.